Gözler rengini kaybetse de her gün, fabrika ayarları insanda maalesef yok, güncelleme var ama hep elindeki sürümden bir öncekine dönüyoruz. Hücreler, elbiseler ve işletim sistemlerimizi yenilerken hep eskitiyoruz kendimizi.
Bir sürü yalan söyledik tek gerçekle yıktık.
Umut ettik avuçlara sığmayacak kadar bir kişiye umut olamadık.
Paraları birbirine sürttük ama bir sevgiye harcayamadık.
Çok göze baktık ama bir göz de yok olmadık.
Hep güçlü ve bilirkişi gibi göründük ama bir hiçlik mertebesine ulaşamadık.
O kadar yazı yazıldı ama bir savaşı durduramadı.
Biliriz her şey doğru ama bir eğri bile olamadık..
“Hayat bir çocuğun güldüğü, karnının doyduğu kadar hayattır" Gönül gözlerinizden öperim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder