Çocuğa çocuğum diye sarılmak ve ona bunu hissettirmek çok önemlidir. Çocuk sevgiyi hissetmediği takdirde merhametsiz vicdansız ve acımasız olur. Sevginin yokluğunda kişilik bozuklukları meydana çıkar. Çocuklar kimin tarafından sevildiğini çok iyi bilir ve kalpleri çok temizdir. Her çocuk beyaz bir sayfadır ve anne babalar nasıl yazarsa çocukta onu okur.
Kişilik bozukluğuna yakalanmamak için üretmek çok önemlidir, yani senden bir ürün çıkması kişiyi rahatlatır. Bunu ben yaptım demek, kişide olumlu izler bırakır ve insanın kendisini sevmesi gerekir. Kişi kendisini sevmeden bir başkasını sevemez. Ben kendimiz seviyorum, kendim ile barışığım ama dünya ile de barışığım. Kendini seven bir kişi narsisttir ve o kişi her zaman kaybeden tarafta olur. Narsistik kişilik bozukluğu olan kişiler hep önde olmak ister ve enerjilerini yok yere harcarlar.
Dişimiz ağrıdığında, başımız ağrıdığında doktora gidiyor. Ama psikoloğa gittiğinde kişi acaba deli midir? diye bir algı oluşuyor. Algı dünyamızı değiştirmek gerekir. Sokağa çıktığımızda insanların yüzüne baktığımızda eğer tebessüm eden mutlu ifadeler bulamıyorsak ev de bir şey bir sıkıntı vardır. O kadar fazla bedenimiz ile uğraşıyoruz ki ruhumuzu unuttuğumuzu fark edemedik.
Biz toplum olarak biraz değiştik, herkes kendi beden imgesi içerisinde kalıyor ve kendimizi mutlu edecek işler aramıyoruz ve rahatlamak istiyoruz ama çaba göstermiyoruz. Biz eskileri yad ediyoruz, kürk mantolu madonna kitabı belki de saf bir aşkı anlattığı için bu kadar gündemde. Biz saf şeyleri arıyoruz ama bunun için hiç mücadele etmiyoruz. Bir dinginlenmek, bir oturmak beklentiyi yükseltmememiz gerekiyor. Bu hırslı ve zorlayıcı yaşantımızı terk etmemiz gerekiyor ki kendimizdeki güzellikleri fark edelim.
Sanal Ülke
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder